‘ben je eenzaam?’ ik weet nog dat mijn therapeut me onlangs deze vraag stelde. ik eenzaam? natuurlijk niet!
volgens haar moest ik er toch nog maar eens over nadenken.
zo’n jaar geleden schrok ik van een gesprek met een vriendin; ze vertelde me dat ze eenzaam is. kon me er niets bij voorstellen. hoorde haar regelmatig vertellen over fijne weekendjes weg met vriendinnen en mooie vakanties. dan kun je toch niet eenzaam zijn.
niet veel later was het ‘week tegen eenzaamheid’. ik plaatste een twitterbericht (vegaline73) met een link naar de site van de campagne. naast een aantal mensen die hun zorg kenbaar maakten (je bent toch niet eenzaam?), liet een vriend weten dat je aan zo’n week ook weinig hebt, als je eenzaam bent. owh…
terug naar het gesprek met mijn therapeut. ondanks het ogenschijnlijk ontbreken van eenzaamheid, wilde ik er best eens over nadenken. dat deed ik dus, thuis op de bank zat, als ik ervoor koos geen drankje te doen in het cafe om de hoek. conclusie: ik ben soms eenzaam! oei!
eigenlijk werd ik best blij van deze conclusie. waar ik eerder dacht dat je niet eenzaam mág zijn als je een leuk, sociaal leven hebt, durf ik nu deze emotie te herkennen én erkennen. er zijn veel mensen die matige eenzaamheidsgevoelens hebben, daar ben ik er een van.
eenzaamheid heeft niks te maken met niet leuk genoeg zijn, te weinig vrienden hebben. denk dat ik best leuk ben 🙂 en aan vrienden heb ik geen gebrek. heb geen last van ‘sociale eenzaamheid’. eenzaamheid is het subjectief ervaren van een onplezierig gemis . je bent je eigen graadmeter én kunt het uiteindelijk alleen zelf oplossen.
je eenzaamheid doorbreken, dat kan niemand anders voor je doen. hoe je dat doet? ik heb geen idee… de ene keer kies ik ervoor iets leuks te gaan doen. of ik steek kaarsjes en een wierookje aan, lekker drankje & bakje chips en beetje zappen werkt een andere keer weer beter. soms ga ik meteen na ‘goede tijden, slechte tijden’ slapen. vol zelfmedelijden, lekker veilig opgeborgen in bed. voor mij werkt dat het beste, op het moment van eenzaamheid kiezen wat het fijnste voelt.
geen idee of dit iets tijdelijks is. eigenlijk weet ik niet of ik jaren geleden ook het gevoel van eenzaamheid kende. denk eigenlijk van wel. maar toen gaf ik het nog niet toe… en dat doe ik nu wel. gelukkig maar.
voor wie erin geinteresseerd is: vandaag is de ‘week tegen eenzaamheid’ overigens weer begonnen.